bizmut

Encyklopedia PWN

[sznẹ:b

rk],

m. we wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia, w Rudawach.

minerał, występujące w przyrodzie skupienia srebra;

substancja składająca się z 2 lub więcej pierwiastków chemicznych, z których co najmniej 1, ale występujący w przeważającej ilości, jest metalem;

stopy niskotopliwe, stopy łatwotopliwe,

wieloskładnikowe stopy o temperaturze topnienia 70–400°C;

środki wykazujące zdolność denaturacji śluzu i białek na powierzchni błony śluzowej;

[niem.],

ołowiane kulki (śruciny) utwardzone antymonem, jednakowej średnicy (1,5–5,0 mm), wchodzące w skład naboju do strzelby śrutowej;

Słownik języka polskiego